Kan een minderjarige van 12 jaar of ouder weigeren naar een bezoekruimte te gaan?

De vrijwillige en geïnformeerde instemming is ook binnen het algemeen welzijnswerk een van de belangrijkste werkingsprincipes (decreet Algemeen welzijnswerk van 8 mei 2009, artikel 13, 1°). Het aanbod moet dus door de betrokkenen gevraagd of aanvaard zijn. Een gerechtelijke maatregel - waarbij een persoon verplicht wordt om tegen zijn wil deel te nemen aan hulp- en dienstverlening - is moeilijk te verzoenen met dit werkingsprincipe. Toch is dit voor ouders soms het geval, zij moeten zich houden aan de gerechtelijke uitspraak van de familierechter die hen oplegt een omgangsregeling mbt hun minderjarige kinderen uit te (laten) voeren in een bezoekruimte. 

Voor de minderjarige is er niet meteen een rechtsregel die een familierechter toestaat hem te verplichten deel te nemen aan de activiteiten van een bezoekruimte. Het vonnis dat ouders naar een bezoekruimte verwijst voor de uitoefening van hun recht op persoonlijk contact, richt zich enkel naar de ouders, niet naar de minderjarige. De minderjarige is bij dergelijke procedures geen procespartij, ook al worden zij hierin soms gehoord. De ouders zijn wel verplicht om dit vonnis uit te voeren: zelf naar de bezoekruimte komen of hun kind naar de bezoekruimte brengen op de daartoe voorziene data. Aangezien de minderjarige onder het ouderlijk gezag van zijn ouders valt tot hij meerderjarig is, moet hij zich hier wel naar schikken, ook al ziet hij dat niet echt zitten. 

Anderzijds is de hulp binnen de bezoekruimte onderdeel van de jeugdhulp en geldt er dus het DRM. Hierdoor zal de bekwame minderjarige niet verplicht kunnen worden om effectief mee te werken tegen zijn wil. Het is dan aan de ouders en de hupverleners in de bezoekruimte om hem duidelijk te maken waarom dit aanbod opgezet wordt, hoe ze zullen te werk gaan en hoe dit ook voor de minderjarige eventueel positieve effecten kan hebben.